Sen ve ben
Sen sakin bir göldün
Ben, Bağrında hayat bulan Nazlı mimozan. Ne zaman esse rüzgar, Dalgalansa yatağım Kuşlar pike yapsa yapraklarıma Siper olurdun bana. Sen, Beni anlatırdın bana Ben, seni anlatırdım sana Gün gelir ağlardık Kah günlerdir yaşananlara. Zamanla küçük mimozalar Filizlendi, koynumuzda Büyüdüler, serpildiler Sonra, birer, birer uçtular Her biri bir limana. Soframızda boş kalan sandalyeler Acı verirdi bana Bir yanım Yanarken Bir yanım uçuyordu gururla. Sen Üzülme derdin, onlar mutlu Teselliyi sözlerin Gizli, gizli nemlenirdi gözlerin Sen de gittin, katmerlemdi özlemim. (Arşivden) Güler Elmalı |