İSTANBUL,BANA KÜSMÜŞ...
İSTANBUL,bana küsmüş,
Konuşmaz oldu benimle, Bu şânlı,şerefli her köşesi ayrı güzellik Yüce şehrime ne yaptım? Uyanırken, gecelerin karanlığından sabahlarıma, Engin mavi deniz gülümserdi bana, Hafif hafif kıyıya vuran dalga sesinde, Günaydın Eceee! Günün aydın ola,bestesinde, Alır götürürdü sonsuz mutluluklara, Okşardı, yanaklarımdan usul usul yosun kokan sabah yelinde, Eşlik ederdi,kıyılarda balıkçı tekneleri yalnızlıklarıma, İSTANBUL,bana küsmüş, Konuşmaz oldu benimle, O ihtişâmlı,görkemli bakışında, Yüce şehrime ne yaptım? EY İSTANBUL,yüreğimde yanan ateşlere, Çaresiz yaralara,tükenmek bilmeyen belâlara, Gözyaşlarımdan su akıtma! Geçmez,bitmez alev alev tutuşan,kalp sancılarıma su da fayda etmez! Oyyy; İSTANBUL,bana küsmüş, konuşmaz oldu benimle, Çare bulsun istedim,tükenmeyen dertlerime, Bilemezdim ki; İSTANBUL’un benden de beter bin derd içinde yüzdüğünü, Kederler eşliğinde,sessizce...pâre pâre heder olduğunu.... İSTANBUL,suskun İSTANBUL,durgun İSTANBUL,yorgun İSTANBUL,küskün İSTANBUL,sorumsuzluğa,duyarsızlığa,........KÜSMÜŞ İSTANBUL.........insanoğluna...................KÜSMÜŞ Ece Yaldız....29 mayıs 2008........İst. |
sevgiler:)