BEN SANA MEFTUNUM SEN KÖRSÜN
anla beni Allah aşkına
rüzgarlar estiriyorum çıktığın basamaklara keşkelerimi rehin bırakıyorum sana pişmanlıklarımı gardiyan misali dikiyorum ortalıklara lanet olsun lanet olsun sevmeyip de terkedenlere lanet olsun tabakamda hüzün kadehimde gözüm ben sana meftunum sen körsün içimi seninle dolduruyorum hiçimi seninle karanlıklarda yıldızların hayatı kayıyor herkes birbirini bayıyor kimisi kafayı yiyor kimisi yaftayı sıyırıyor ben sana meftunum sen körsün sevmek bazen habersiz girer kanına canına habersiz girer kaç nesil eskitim hayat tarzımdan avazımdan kaç nesil eskitim metroda çıkmış birisi çok güzel bir tambur çalıyor sanki susamış yüreklere su serpiyor dışarı çıkınca bir kanepe bulup sigara mı tellesem yoksa sana az kullanılmış bir yürek mi vaat etsem ne yapsam ne etsem nasıl üstesinden gelsem saatler ellerimde ufalanıyor ben sana meftunum sen körsün belki piyangonun son talih kuşu sun ah seni tanımıyor bu eller tanımıyor bir uçak kalkıp gidiyor Sabiha Gökçenden anladım ki bu şehre veda ediyorsun yani yoksun ben sana meftunum sen körsün |