..büyüdükŞiirin hikayesini görmek için tıklayın hiçbir kelimeye sığdıramıyorum yokluğunu çok özledim ... cumanın ertesi bir gündü yanaklardan sökülmüş tebessümler asır gibi uzakta kaldı gülleri yaprağından koparınca mevsim dikenler tutunamadı arda kalan boşluğa sonu olmayan basamaksız bir tırmanış sanki yaşamın getirdikleri dalında yeşillenmeyi bekleyen yaprak gibi bekletildi sabır maviden geçmiş bir gök yüzü gözlerde belki de sokak lambalarının kambur kelimeleriydi gün ışığı çaresizlik kondu tüm duvarların adı tavrına aldırmadan yaşatıldıkça yaşanıldı elem ufukta beliren zemheriden başka birşey değildi oysa acımasız ve soğuktu gölgesiyle oynaşan yıldızlar .... kızıla bürülü bir eliyle ölesiye nefessizliği avuçladı kader diğeriyle de nefes verdi nefessizce kirpiklerin üstüne çöreklenen acıdan bihaber .... ...büyüdük aylar yılları kovaladı ama hiç geride kalanlara sorulmadı suskunluğun sebebi sadece içteki boşluğun derin kesiklere öykündüğü bir ömür avuçtaki binbir ölümün ardından ...o ölüm, anneydi kuzeyinkızı |
Kalemine ve gönlüne sağlık...
......................................... Saygı ve selamlar..