Zordu çocukluğum, zordu yaşamak.
Hep havada gördüm, ördeği kazı.
Bayramlığım yoktu, uykumu bozan.
Hep kış gibi gördüm, baharı yazı.
*
Dört yanım aynıydı, yaşım ondu.
Dağların başında, Dünya sondu.
Ne oyuncağım ne isteğim oldu.
Hep bir tokat bildim, anama nazı.
*
Körmüş iki gözüm, köy yerinde.
Dokuz keçiyle beş koyun elinde.
Çok küfürle birkaç türkü dilimde.
Gülüşlerim anlık, ince bir sızı.
*
Arkaları yırtık, naylon pabuçlar.
Nasırlı ellerim, kirli avuçlar.
Elma armut aşırmak basit suçlar.
Üstümüze kaldı, ağladık bazı.
*
Yatağım yorganım, yoktu yastığım.
Tırnak aşındıran, kara lastiğim.
Kırık çakım vardı elim kestiğim.
Yarenim oldu hep oğlakla kuzu.
*
Muhtaç olmasak ta, namert eline.
Yoksulluk işledi, çokça derine.
Hep yumurta vardı, para yerine.
Alanlar razıydı, satanda razı.
*
Açık kamyonlarla, İzmir’i bulduk.
Pamuk tarlasında, amele olduk.
İnek damlarına, iyice dolduk.
Acımadı bize hiç insanın yozu.
*
Naz edemedik hiç ana babaya.
Döndürdüler suya düşmüş sıpaya.
Oyun oynamadık, hiç doya doya.
Her zaman kafamda, kırdılar kozu.
*
Amelelik yaptım, hak alamadım.
Adam benden büyük, laf atamadım.
Sıcak bir yer bulup, hiç yatamadım.
Hep yavandı aşla ekmeğin tuzu.
*
El bebek gül bebek, büyür kimisi.
Deryada sallanır, yüzer gemisi.
Bizde yoktu hiçbir şeyin yenisi.
Koftu hep eldeki, ağacın özü.
*
Bitti çocukluğum, günü gelince.
Yaraları kaldı, inceden ince.
Yaşamak hevesi, her gün delice.
Dertli türkülerde, yüreğin sazı.
*
ODABAŞI herkes, yaşar bahtını.
Kimisi zahmetsiz, bulur tahtını.
Kimisi Üsküdar’a, sürer atını.
Bizler hala ekmek peşinde tazı.

Şuayipodabasi…
27.02.2017/Kepez/Çanakkale