sen susunca
vakit sabah olur
ben susayınca
sen gidersin..


(...)

sık dişlerini
ve uyansın
kuytularına saklanmış
bir katliam ki

öldür beni!

hiç öpmediğim
avuç içlerinde/
terli...

ve sev beni
en çok

sorma neden
bunu öğretemem sana

bunu öğretemez
hiç kimse sana

ve sen ki
sevgilim
olmayan sevgili;
öğretemezsin bunu bana.

ne milatın sonu
ve nede
milenyum sonu.

şimdi tamda şu anda,
kasık ağrılarıma düşüyor
yaşamın telaşı ki
yanaşıyor
senden çaldığım
bir dokunuş
duvar diplerine
parmakların sırtıma.

bir kapı
yarı açık unutuldu
omuzunun saçaklarında

dur orda!

dur...

bana b-ak/
bir cama..

duy
hiç söylenmemiş
seslerimi/
duyumsa...

ve kokuN
tüm hücrelerine doğru
dokunulmamış tenine
bir sufle/canımmm ki

sarmaşıksın sen
kör ebe oynayan
çocukların
tınısı/diyalaoğu...

kapat gözlerini
ve ses ver
bir soruyu
hatırlatmadan önce

ne kadar güç?
ve nereye kadar göç?

sonra
unutulur insan
balık hafızalada ki
gömülür cenazen
ve aynı olur
bütün ölülerin yüzleri.

inan bana
bu yüzden kısa kesiyorum
saçlarımı
hiç ölmemek için ben.

bir taş değiyor bedenime
ve aklıma bulaşıyor
bir harf/
bir kuyu buluyor çölünde
Yusufun ki dedim;

senin mi
kelimelerin eksik
yoksa aynımı
herkes senin kadar..

anladım
hiç uyumuyor gözleri
sokağın çıkmazlarında
ve hep aynı
pencere..




(...)