NiHALIm
Namütenahi aşk kalbime müstakim ,
olduğunda ayinesi senli seraplarda uçuyor/du ahvali zayide idi... Tahattur ettikçe seni ,giryanları demlenirdi yanakları şukre gibi, dili lâl olurcasına yarene mübdela , bülbül gülü görünce şen olurdu bu diyar. Umman’a çalkalanır içimde her vakit mazi saati çalınca parçalanır gönüldeki dövmeli isim . Güneşin git gelleri şeblerime yıldız eker mi ne? Kaydıkça gök yüzünden bir dileğim kabul olurcasına , ben amin derim kaderin bükülmesine sanki ! Halleri bilenim de sükut eder nihalım boyun eğerek . Oysa tomurcuk tomurcuk olmuştu açılacaktı , gelen güne dünya denen amare hayale takmıştı kendini. Ah nihalım kopardılar seni yeşermeden ; Üzülme ve şöyle de. - "Heyhat yıldırmayacaksın beni dünyanın gözyaşları ,şimşek şaksada bugün inadına yaşayacağım, gece ağlarsam sabah yeniden doğarım yepyeni umutlara , gebedir bu sancılarım mutluluklara ışmar edercesine; Çünkü sen güneş sin gönüllere matem değil ! Çünkü sen Haktasın Yoklarda değil ! Çünkü sen busun onlar da O.. Ayşe Kavak |