Bu gecenin tek konuğu benim...
Bir de būyülü geceye eşlik eden yağmur
Duvarlar üstüme üstüme geliyor
Nadasa bırakamadığım bir umud’dur
Belki aradığım
Alıp çeketimi çıkıyorum,
Adresini bilmediğin sokakların kollarına
Kollarına bırakıyorum kendimi.

Herkes uykuda köşedeki sokak lambası hariç,
Galiba ıssız ve ıslak sokakların da tek konuğu
Benim bu gece
Ayaklarımda ahenkli bir yürüyüş le
Kaldırım taşlarını eze eze
Sana gelmek istiyor bedenim
Biliyorum her sözüm sana varacak bu gece
Sesini duyuyorum.

Ne çok izler kalmış senden geriye...
Bakışların kalmış mesela
Gülüşlerin ve sevdiğin kahve fincanı
Kıyamadım yerini değiştirmeye
Sanki sana ihanet gibi sarstı hücrelerimi
Dönersin diye bekledik
Anladım ki sen varsan ben varım.

Sesinin uğultusu çığlıklarıma karışır bazı bazı...
Usta bir hırsız gibi girdin gönūl haneme
Bir seslen SEN olduğun yerden
Akarak gelirim nehirler gibi
Gõmüp hüznūmū toprağa
Bir gülüşüne can feda der gelirim
Yeter ki SEN tut ellerimden.

Yağmurlu gecelerde ,
Ağlayan bir ses duyarsan aç kapını usulca
Bil ki şiirler doğurmuşumdur sana kanımın kızıllığında
Çatlamış dudaklarımda yokluğunun matemi vardır
Eksiktir her şeyim sensiz
Kızıllaşırken gün batımı dağların sırtında
Ben sana gelmişimdir
Saçlarımda hüzün boynumda gūl kokusu.