SON TEBESSÜM
ölümü bir geçe
kendine bir mektup yazdı şair şehir bir denizin kenarına gelip oturdu beğenmiş suyun ayaklarını su usulcacık sokuldu şehrin kollarına sarmaş dolaş bin yıllarca yaşadı iki sevgili denizle şehrin kucak dolusu kuşları oldu şehrin ellerinden denizin ayaklarına dokundu şair ve yüzlerce şiiri oldu şairin ölüm gökyüzünden indi sessizce bir şehre bir denize bir şaire baktı şehir şaire deniz şiire baktı zaman hepsinin içinden aktı ölüm denizin kıyısında kendini parçaladı su dalgalandı toprak kımıldadı şair yutkundu şiir nasiplendi her yere dağıldı ölüm zaman her yerde sessizce uyuttu ölümü bir korkudur dolaşır şimdi hem denizde hem şehirde hem şairde hem şiirde artık herkeste bir parça ölüm vardı bilinmeyen ölüm kim bilir kimde uyanacaktı 04/07/2018 ali rıfat arku istanbul |
ederim