BAĞIŞLA COCUK
Puşt vurdu
İlk baharında taze fidanı Bir tarafta alev Bir tarafta yanan su Okyanuslar söndüremedi örselenmiş yüreği Önce hayası delindi insan denen mahlukun Sonra Ateşler yağdı cehennem zebanilerinin elllerinden Sen günahkar, ben günahkar Ölüm uykusu bastı Toprağa erken düştü günahsız, ipek tenli sabiler Oysa kök salmak istemişti ağaç toprağa Solumadan günahkar nefesleri Lakin yaşamak haramdı haramzadeler kol gezerken bu coğrafyada Bağışla çocuk Bağışla bizi Kıramadık dalına uzanan sapık elleri Aşk olsun! Nefes olsun kanatlarına değen şiir denen sözcükler... Ahmet MORAN |
Kalemin susmasın
_________________________Selamlar