belki
de
hiç olmadık
varlığımız sakın düşünme icabı olmasın
yoksa zincirlerimizi nasıl
açıklarım
boynumuza sarılmış boydan boya,

zamana zamanla kurban olunulmuş
taş devri hep içimizde
özgürlükler
değil
midir ki
iplere asılan
gelen rüzgarla bir bir uçup giden,

nehir misali gidiyoruz
bazen sellere kucak açarak
taşması mekana
ne
çare
yıkılan
yıkıldığınla kalıyor
ta bir daha ki gelecek sefere kadar,

aklın niyaza tahammüle yok
bağırganlık çağırganlık
sükuta ibraz
demedik
mi hep
böyle gelmiş böyle gider
çarkı felek dönüyor dönüyor dönüyor,

benden olmayan nasıl yaşasın
kurşuna dizilmiş tüm
umatlar
yalan
dünyaya
yalan gerek
gerçekler intihara mahkum,

tutma elimden yanlızlık bana mahsus
kırlangıçların sesleri
düne kambur
ben varsam
ben yoksam yine cümbüş...

* Berlin,27.06.2018 *

Talat Özgen