kehanetöncesi gündüzden mavi bir ok ucu gecenin göğsüne elini daldır acımaz çalkantıya suyun yüzü karanlığını ezen kaslı boşluk benim değil diyemezsin hiç bir görünmeyen gözüne yıldız kaymış örtmüş kül toprağın gülüşünü kafeslere kalmadan ben uçamazsın uzaklara onlardan olmuşsun doğanlardan bulut kanatlarına duvardan doğurtuyor biz olacak taşları ateş yeleli rüzgar ebe siyah uzun savrulanlar koşan sonsuzluğun öncesi akşamdan saranı ılık akım avucuna taşanları saymadın sınırları biz yarattık kalanları yaratılmışken çamurlu kırmızıdan |
çok iyi