İstiklal Caddesi daralacak,(*)
İnsanlar Taksim’e sığmayacak.
Dükkanlar hissedecek Baskısını
Sürü halinde çoğalanların.
Direnecek birkaçı;
"- Bana ne!" diyerek
birkaçı kavgasını verecek
var olmanın.

Hayvanlar yılıp kaçacak
tıkayacak Kulaklarını Bucak-Bucak
kuytu Köşelerde, Yan Sokaklarda duymamak için bağırtıları;
Saz-Gitar- Davul-Dümbelek-Zil ve İnsan çığlıkları.

Galatasaray soluyamıyacak,
Beyoğlu Nefes alamaz olacak,
İntellerin oturduğu
Zıkkım Meyhanelerde
"Ayrılık" Şarkılarının duyulduğu,

Çın-çın Tramvaylarda kalkınca
Trübünler konacak Giriş-Çıkışına
bu İnsanat Bahçesinin.
Duvarlara Tabela birde;
"BİR ZAMANLAR YAŞAM VARDI BURADA"!
diye.

Satıcı duramazki Yolda Malını satsın.
Yer yokki Tezgah açsın!
Müşteri Dönemez geri, itik arkadan,
bağırır Yandaki;
"- Hoştunuz Beyim, üstüme çıkacan!"
"- İttiler lan!"
falan ve filan.

Bir Zamanlar Duvarlar vardı bu Yolda boş olan.
Tiyatrolar, Sinamalar yan-yana dolu.
İnsanlar vardı birbirini tanıyan,
dostça Selam verip-alan.
O Zamanlar birde ben vardım İstanbul’um
sende yaşayan.

(*) İSTANBUL SENİ (12) Şiirinden aynen alınmıştır.