Dün
şu Ormanın Kıralı Aslan vardı ya,
-hani bugün Kuyruğuna Teneke taktığımız Meydanlarda-
Gençliği geldi Aklına,
kükredi;
"- Ne kadarda hızlı geçiyor Dünya!"
dedi.

Onca Yıl, 30 Bin küsür Gündür
yönetirdi Ormanı gümbür-gümbür.
Sayısı kat-be-kat artan İnsan
korkmuyordu artık ondan.
Saygımı kalmamıştı ne?
"Ayartılmış" mıy-mıydılar be!

Oysa ki
Orman Kanunu idi bu,
Aslan biliyordu iyi;
GÜÇLÜ HER ZAMAN YENERDİ ZORU!

Enerji üretip Refaha kavuşacağım diye,
kontrolsuzca büyüdü Kitle.
Sorumsuz ve Hür
kesilip-küçüldü Orman.
Atom gibi gümbür-gümbür
bilinçsizce üredi İnsan!

Sonunda
Atom İnsanın Elinde
oldu Bomba;
Hiroşima, Nagazaki’de patladı.
İnsanlığı hakladı
ve Çernobil’de oldu Zehir!
Çöpü sokacağı Yeri değil,
n’deceğini bilmeden bile
ulaşmak için Hedefe
sorumsuz, kontrolsuz ve Hür
gümbür-gümbür
Doğayı yoketti daha,
Suçu attı Sokağa.
Sığmadılar,
Pislik Caddelere taştı,
öbek-öbek Sorunlar
Meydanlara ulaştı.

Dün
Gençliği gelmişti Aslanın Aklına,
salladı Yelesini kükredi.(*)
Hiçkimse artık inanmıytordu oına,
hani
"şu Ormanın Kıralı" Aslan vardı ya...
Televizyonda Farelerden Yardım istedi.

(*) 18 Şubat 2011 de Mısır Cumhurbaşkanı Hüsnü Mubarak’ın Televizyonda yaptığı Son Konuşması. Tüm Şiir; HASRET TÜRKÜSÜ (3) Dizelerinden aynen alınmıştır.