hiç düşündün mü? toprağın altında uzanmış yatanı
ya o kuru otların üzerindeki, ıslık çalan rüzgar sesi
şimdi ayak bastığın yer, değil miydi onlarında vatanı?
hani nerede kaldı, o dinlediğimiz huzur veren ney sesi?
***
keşkeydi meşkeydi bunlar boş şeyler
yürekler de ki acıyı artırmaktan öteye geçmez.
insan kaçtıkça hep kendine yakalanırmış.!
bir kez başladı mı yürek yangını, artık önüne geçilmez.
***
gerçek/
bugün ne kadar zorlasam, canım yazmak istemiyor
karalama cinsinden olamaz kendimde değilim sanki
başka diyarlarda dolaşır siluetim, dönen ömür gezegenim
benim yerime konuşur rüzgar,benim adıma eser sanki.!..
***
ey kelebekler gibi dans eden kar taneleri
beyazlar ülkesinden dünyamıza hoş geldiniz
koşun,koşun örtün üzerimizi, ruhen kirliyiz
ayyuka çıktı dünyamızın kirli nağmeleri...
***
onlar canlı kale/
geri dönmeyi düşünmediler, hakkaniyet uğruna
vatan; kınalı kuzuların yüreğinde çelikleşti.
acı bir ayazdı iliklerimize kadar işleyen
taştı; beden ve ruhlarımız, düşmana set çekti.
***
vefası olmayanın cefası çok olur….
yazmanın da konuşmanın da bir tadı var.
tatsız bir söz su katılmış süt gibidir.
İnsanında “adamlık” gibi bir vasfı var.
***
bir gemi misali yol alsam kendi içimde gitsem gönül
hasret ve vuslat arasında iki ufuk çizgisi
ve sade fısıldasa rüzgarlar hiç konuşmadan bir ömür
sen gönlünü ferah tut Allah’a havalem gerisi
***
nemli gözlerden bakıyorken penceremden
uzaklar hicranım oldu ne gelen var ne giden
ben şimdi geri döndüm o tanıdık yalnızlığıma
çünkü ;bir ah alıyorum sevdim diyen yürekten.
***
gurbet/
içim acır dayanamam bir olayın etkisinde
içim acır tarifi yok, bir acı var ki en derinde
sevdiklerin gelir aklına, batıyorken her bir yara,
ben yaşarım gurbetimi, kendi derdimin gurbetinde.
***
düşer/
kiminin derdi güzel
kiminin keyfi güzel
kopmak hasıl olunca
düşermiş yere gazel.
***
artık/
kimseye söyleyecek sözüm kalmadı
güç bulup kendime takat getiremedim.
sözüm geçmiyor nefsime, lüzum kalmadı
lakin, mürekkebin hokkasını bitiremedim...
***
yusuferdoğan