yitik öznederin çizgilerin ardına saklanan soğuk bir kayboluş var sanki içimde güneşin bile elleri çatlak uzansam da yakmıyor eskisi gibi sadece k’an kokuyor yanılmışlığım ışığını kaybetmiş duaların kördüğümünde hâla yüreğim sarıl ki bana kirpik uçlarıma değsin sen kokan gülüşlerim sesimin koyusundan öpsün sessiz sevişlerim sen sarıl ki alnımın karasından aksın kaderim .... öksüzlüğüne doyan, sırılsıklam bir bulutun yitik öznesi aslında susturulmuş göğüs kafesimle inatlaşan mum ışığına dahi razıydı bu şehir oysa ceplerinde biriktirdiği yağmurlara yıldırım düşmeden önce az biraz soluklanmalı şimdi puslu bir şiirin en kuytu nefesinde ..... emelgüneysu/geçmişbirzaman |
çok güzel bir bütünlük içinde
tempo
ahenk içinde
içerik
olabildiğince anlaşılır biçimde.
Bazen yanilgilarimizda lezzetlidir
hissederiz
belkide biliriz
yinede ısrar ederiz
çünkü koşulsuz severiz.
biliyormusun
bu siirlerinde de hayatın içine alınacak bir dize var.
çok begendim
lezzetliydi.
Tebrik edetim