Üs mü bellersin, Kudüs’ü kendine ey Yahudi?
Payandalığını yapan ne yazık ki Arap, Filistinli
O Arap ki
Kaç kuruşa sattı da Osmanlıyı, Türk’ü, geleceğini
Şimdi çığırmaya mecali yok ne ağıt, ne türkü
Kan gölüne boğuldu bir coğrafya o gün bugün
Alır mı bunu bilmem ki akıl havsala?
Al kanlara boyandı da nesiller nesiller
Al bayrağın gölgesini terk ettiğin gün hani

Ne ki, zulmün doğası bu hep aynı
Duygular gönle heyhat akmaz ılık ılık
Müslüman Türk’le Filistinliye yok ayrılık gayrılık
Dostu üzmek düşmanı güldürmek değil mi bu?
Gaflet, dalalet yüktür sineye
Çocuk, kadın, ihtiyar var serde
Devrilip yatmak zamanı değil sere serpe

Düşün!
Bir çocuk şimdi çölde, gün batımında
Tebeşirle çizer de üstünü zulmün
Teneşirde paklamaz ki artık o zalimi
Bunu idrak etmeye olmalı mı âlim?
Bitmesin Câlût’un zorbalığı ne gam
Davut’un evlatlarına direnmek zamanı
Dayan şimdi ey umudun çocukları!
Moshe’lerin yıkılacağı demdir bu dem...

L.T.