Hey gidi Mory Kante

Kişisel tarihimin seksenlerin ikinci yarısına karşılık gelen, özellikle yaz mevsimlerinin plaj esintisi, çöl ateşidir "Ye Ke Ye Ke"

Ritmik yapısıyla bir jenerasyona ve sonra gelen nesle de muhakkak surette tempo yüklemesi yapar
Beraberinde Afrika insanına dünya arenasında neler yapabileceğini, ses getirebileceğini anımsatır
Bir fertten, tek kalmış bir şarkıdan değil, bir olgudan, fenomenden söz etmiyor muyuz öyleyse?

Artık aramızda değil, hayata veda etmiş biri o, ama sesi, soluğu yankılanacaktır her dem, toprağı bol olsun.

Güpegündüz belirir de ay ışığı
Çöl akseder okyanus semalarına
Tanya ve Mori
Birer kadeh romun aynasında
Tutuşurlar el ele
Atlantik sahillerinde
Duyurur kulaklarda bir ezgi
Duyurur nefesini

Mory Kante’den yayılır elektrik
Kıpır kıpır maziden
Yeke Yeke
Ok yaydan çıkmış bir kere
Tutuşurlar da yürek yürek
Elektriksel
“Yékéké nimo yé ké yé ké”

Nuakşot kıyılarında bir gece vakti
Mum ışığı yükselir beyaz şamdanlardan
Uçuşur yakamozlar yıldızların alnında
Gelde tutma bir dilek, gel de
Nasıl bir enerji bu andromanya
Dolaşır hayaleti andromeda’nın
Nuakşot sahillerinde bir gece vakti

Kaç hayat sunar aynı zaman muamma!
Nakavt olmamış insanlar diyarında
Yaşam yokuşunda nakavt olmamış
Kiminde uyandırır da tik
Kimi çalar turistik makamda
Ritmi budur yaşamın paradoksal
Ya kaç hayat sunar aynı zaman muamma!


-LT-