masal fısıltısıyalancı baharların mülteciliğinde ve sökemeyen bir şafağın karartısında kaybedildi kim vurduya giden sevda "kül tablasının boyunu aşan şiirler basmalı şimdi uzayıp giden mısralara" karanlığa kırmızıyla yazılan çığlıkları hatırlatıyor yoksunluğun akıl tutulmalarının da gereği kalmadı hasrete mahkum geri kalmışlığın bekleyişinde terk edilmişliklerin çizelgesine bu ömür çok fazla çünkü ölümcül mevsimlerin eğretisinde caddeler solgun renklerle bezenmiş sanki ressamını yitirmiş toprak kokusu gibi yanıksı boş çerçevelerin donukluğundan sormalı hem gök kuşaklarına hapsolan yetim gülüşleri -sonuçta bir avuç yanılmışlık masal fısıltısı beklemek ..... gün gelir ıslanmadan ağlamayı da öğrenir sancılı zamanlar doğuran kimsesizlik emelgüneysu/geçmişbirzaman |
Sevgilerimle...