ey gönlü güzel yâr,
kalbimin yusuf kuyusu,
utangaç ve mahcubiyet içerisinde,
en hazin ve en buğulu hüzün
yağmurları ile seni selamlarken, sana
karşı yaptığı haksızlığın altında,
gösterdiğin tevazu ile ezilmenin
acısını derinlerde gizlerken, yine de
açılan yaralardan fışkıran iksirlerle
merhem olsun diye, gecelere şiir toplamaya,
çaresiz akan yaşlarla kendine teselli
bulmaya çalışmaktan yılmadım..
acı özlem ve hüznün mürekkep ikliminde
hasretin kolları ahtapot gibi sararken ben
yine de her rüzgar estiğinde soluğunu alır
ve selam yollarım rüzgarla
gönlü kırık bir teknenin yorgun
denizin sahiline ulaşıp ulaşamayacağını
bilemem ama,
bildiğim tek şey, gök kuşağı kalbinin
temizliği, sevecenliği ve sevdası.
bazen istemeden de olsa fay hattı
oluşturduğum kalbinde yine
dört mevsim çiçek açması.
gözlerinin yine ay ışığı gibi parlaması
yürek kanasa da, hüzünler
mevsimleri aşsa da konuşan
yine gözler ve yine yürekler olsun.
üzgünüm bağışla.
***
yusuferdoğan