HER SEFERİNDE SENİ KENDİME ANLATTIM
Her seferinde seni kendime anlattım
Üzüm sürgünü ile kardelendik ;beklemeyi öğrenen Gör/düğümde aramızda kalan şey Ölümü ve yaşamı aşmıştı Yüreğimin tözünde ,kandırılmış sinek gibi avlandı;zaman Ve bir bakire elmayı ısırdı Işığın bulunmadığı yıllarda O zamandan ,bu zamana Her seferinde seni kendime hatırlattım B/öylece İstikbal ellerimde,benzersiz içten bağlılığa dönüştü Seni gözlerinden tanıdım Deniz üstünde uçan düşlerim , çözümün içinde yaşıyor Her aman deyişimde ,bulamadığım yakınlarda göz kırpıyor Bir yerde kaldı , senli sensiz gözlerim ve düşüncelerim Bana güvenmeyi seçebilirsin,umutla yaşamak için Uyanık kalmak zorundasın beyaz zambak Vicdanının sesiyle,nereye bakacağını bilen gözlerde ,sevgi yeşerir Sevilay KARAMAN 25/Mayıs/2008 *Fotoğraf sevgili öğrencim Nice BİNZET e aittir. |