Vebal
Vebal
Gülüşün pıhtılaştırır zamanı Efruze Arsız birer mızrap olur gamzelerin Titretirler kadim bir masalın bam telini Pırıltılı düşler üşüşür nağmelere Binlerce şafağın duvağı açılır Özsuyuna Ab-ı hayat karışır dizelerimin Gözlerinden süzülen hüzme Musallat olur Yüreğimdeki kasvet putlarına Efruze Tutuşturur nurdan bir inkılabı Umut denen neşter Keser ruhumdaki hüzün çıbanlarını Kozasından sıyrılır vuslat Başlar aklın kalbe rükusu Ve dipsiz kuyuda bir semah Düşerler birer birer Başı dönen belkiler Kalp renksizliğine boyanır aşkın Bu korkularından soyunan ateş Bir vebaldir nabızlarımızda çoğalan Efruze |