NİYE BİTMEZ BU KIŞLARGöz yaşını içine dökmüşsün yıllar yılı Haydi neşelen biraz bu kanlı yaşlar niye Sanırsın yaşamında güzel anlar sayılı ! Hiç mi bahar görmedin ömründe kışlar niye Kulağını tıkayıp sarhoş naralarına Arada bir baksan da bahtı karalarına Madem ki çare benim yürek yaralarına Karabasan misali bu kötü düşler niye Gönül gönüle yaren sen kendini korursun Seni seven yürekten uzak kalsan kurursun Arada bir olsa da sitem edip durursun Bu can seni seviyor, o zaman taşlar niye Her güçlüğe direnip, yaşıyorsun başın dik Açamıyor hiç kimse yüreğinde bir gedik Birlikte ağladık biz, birlikte gülümsedik Madem ki umudumsun bomboş gülüşler niye Yarınların ışığı titretirken içini Sakın ha önemseme varlığını, hiçini Yaklaştırma yanına candan gönül göçünü Yolun aydınlığaysa karanlık işler niye Sen de çocuk değilsin gerçekleri gör artık Bu tertemiz sevdayı göremeyen kör artık Atını , mutluluğa Dosteliyle sür artık Yüreklerde aşk yoksa bu kor ateşler niye ŞİİRİMİ GÜNE TAŞIYAN SEÇKİ KURULUNA VE BİR HECESİNE BİLE OLSA GÖZ ATAN TÜM ŞİİR YÜREKLERE CANDAN TEŞEKKÜRLER |