Göz yaşını içine dökmüşsün yıllar yılı
Haydi neşelen biraz bu kanlı yaşlar niye
Sanırsın yaşamında güzel anlar sayılı !
Hiç mi bahar görmedin ömründe kışlar niye

Kulağını tıkayıp sarhoş naralarına
Arada bir baksan da bahtı karalarına
Madem ki çare benim yürek yaralarına
Karabasan misali bu kötü düşler niye

Gönül gönüle yaren sen kendini korursun
Seni seven yürekten uzak kalsan kurursun
Arada bir olsa da sitem edip durursun
Bu can seni seviyor, o zaman taşlar niye

Her güçlüğe direnip, yaşıyorsun başın dik
Açamıyor hiç kimse yüreğinde bir gedik
Birlikte ağladık biz, birlikte gülümsedik
Madem ki umudumsun bomboş gülüşler niye

Yarınların ışığı titretirken içini
Sakın ha önemseme varlığını, hiçini
Yaklaştırma yanına candan gönül göçünü
Yolun aydınlığaysa karanlık işler niye

Sen de çocuk değilsin gerçekleri gör artık
Bu tertemiz sevdayı göremeyen kör artık
Atını , mutluluğa Dosteliyle sür artık
Yüreklerde aşk yoksa bu kor ateşler niye


ŞİİRİMİ GÜNE TAŞIYAN SEÇKİ KURULUNA VE BİR HECESİNE BİLE OLSA GÖZ ATAN TÜM ŞİİR YÜREKLERE CANDAN TEŞEKKÜRLER