ne kendime hayrım oldu ne de âleme
saçma sapan şiir yazdım kirlettim elimi
sıkboğaz ettim insanları boğdum eleme
ya hayr söyle ya sus, ya da bırak kalemi
***
harika bir yorumdu, etraflıca ve derin
engebeler oluştu her an kopar fırtına
dedim ki; kendime, yatacak yok yerin
önce kendini bil, gireceksin yerin altına
***
ne güzel bir çerçeve etraflıca bakmak
geniş bir yelpazedir, islam şemsiyesi
benim gibi dar açılı, basiretsiz ahmak
birde şiir yazıyorum der, bu neyin nesi!
***
diyor ki; hiç boşa karalama farklı bakış açılar
bir de bu şekilde bak, bu tarla da bu başaklar
ben nerdeyim sen nerdesin daha anlamadın mı?
birlik ve beraberliğe adım, kardeş olmuş kucaklar.
***
demem o ki; adam olmam için benim
daha çok okumam ve düşünmem gerekiyor
kuşlar geçse de üstümden kalsın hislerim
başımı iki elime alıp dinlemem gerekiyor
***
öyleyse artık geldi dinlenme zamanım
çekilip bir köşeye beklemek sonumu
bir kalem biraz kitap benim harmanım
insan kendi hazırlarmış kendi sonunu
***
anladım ki; kalemimi erken almışım elime
daha pişmeden düştüm, düşmüşüm bu yola
ama her gönlüme geleni de, söylemem dilime
gerektiğini öğrettiler, anladım ki; bana mola
***
kendimle iç hesaplaşmaydı mürekkep geldi yazıma
nağmeler çıktı ortaya da çal demedim sazıma
dahası, sabır gösterip okudunuz katlandınız nazıma
bundan böyle yazmayacağım, son veriyorum yazıma
***
yusuferdoğan