kanatlarını yitirmiş kuşlar
benim olmayan bir dünya için kederlendim " yas" yaptım
her halükarda canım yandı, içimin duvarları yıkıldı. kirlettim o tertemiz duygularımı, gereksizce " pas" yaptım artık tükendi alfabem de harfler, mısra mısra yakıldı... *** kayboldum kendi gölgemde, kendi çölümde kavruldum kendini çok önemsedin, seven yüreği göremeyecek kadar öldü sabır sözcüklerim ve gömüldü toprağa umudum. içmek istemediğin ilaçlar gibidir, insana ağır gelir hatıralar. *** şimdi gözleri yaşlı bir toprağın nefes alamayan duyguları gibiyim hayatın anlamı içinde saklıydı, doğru yerden başlamam gereken bendim peki , hangi hıçkırıklarım atacaktı, içimdeki söylenmemiş sözlerimi şimdi, kanatlarını yitirmiş kuşlar gibi, ayağa kalkamayan ve uçamayan bendim. *** yusuf erdoğan |