Öpüşmüyor artık kimse
Durdu sonra!
Keskin ve paslı bir iğneden baktı gözlerime Ürktüm bakışlarından İnciten bir cilve ile Öpüşmüyor artık kimse Anla beni dedi Ve karanlıktan kaybolup gitti Bu ne kancık acıydı Söylesene; Sen ne zaman bir martının cesedini Hüzünle seyredecek kadar sevdirdin kendini?... |
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar