ARKADAŞHazan da kalan yüküm bahara erdi yazık Gönlüm gamı atmadı kederliyim arkadaş Taşıdığım melanet omzumun derdi yazık Yıllar geçti bitmedi kederliyim arkadaş Kapıldım sularına dibe doğru giderim Suçu ustleyen mahluk kara bahtlı kaderim Yüklüyor üzerime mahküm gibi öderim Kısmet bacam tütmedi kederliyim arkadaş Berduş geçen ömrümün çektim fotoğrafını Gümüşten çerçeveye taktım fotoğrafını Sıkıldıkça kin güdüp yaktım fotoğrafını Ana neşe katmadı kederliyim arkadaş İki iki dört eder bende iki kalıyor Üste doğru çarptıkça hep geriden geliyor Hicrana meyil edip vuslatımdan çalıyor Saadete çatmadı kederliyim arkadaş Toteme iman etmem lakin aynı her daim Topal kısrağı geçmez koştursam nasip tayım Kör feleğin artığı sahiplendiğim payım Üstüne hiç katmadı kederliyim arkadaş Ne çok yalnız kalmışım şu sevda sokağında Harap sayıp ömrümü o en güzel çağında Mürüvet pususunu yiyip gönül dağında Vuruldum da yetmedi kederliyim arkadaş Mehmet Kılıçel Arkadaşım ve kardeşim Hasan Yılmaz’ın mekkanı cennet olsun |