ÖMRÜMÜZÜN KOZMİK HOLOGRAMLARI
ben aşkı hep;
oküler protez biçiminde yaşadım kan kusup, kızılcık içitiminde toprağına sarıldım suyuna abuhavana bırak cemrenin aklı bende kalsın bırak gülüm beni nasıl anlasa anlasın dokunabilseydik ömrümüzün kozmik holigromlarına sınanacaktık elbette bir efsuni aşktan nasibimizi alacaktık yada olmayacak şeylere ınanacaktık tanrıyla sorunu olanların riyakar ambiansları vardır bu ciyanlar bu sırtlanlar müsaderesinde insan en mudara halimidir mukozanın zokanın en müdavim yutanımı imamın hemen arkasında secdeye varanlar bu fuşki yeme yerlerinde ne ararlar bırak recmimize hükmedilsin bırak annemizden emdiğimiz burnumuzdan getirilsin şimdi gece kıskıvrak ay baldırı çıplak yıldızlar tutsakmı tutsak meyleremi kucak açsak meymenetleremi yoksa ısırgan tenleremi yada ulaşmak için kıyıya daha ne kadar daha kulaç atsak kim suspus kim meyus kim deyyus ne karanlık ne zincir bozanlık ne zinhar dayaklık keşmekeştik döleştik ama; eşleşemedik |
Kalemin susaın...
.................................................Saygı ve selamlar..