paranoyaiçimdeki sahraya umut taşıma telaşımdaki bir damla kum tanesiyim göğüs kafesiyim artemisin zindanlarımda kör bir serçe besliyorum aklım, paranoyasında fikrime harabe yarasayım, içimdeki uykusu bölünmüş mağaralarda ve tenimde iz taşıyan her günaha diz çöküyorum ben, cennetime yükseldikçe üzerime cehennemi giydiren ölüm melekleriydi kanatlarımdaki tasvirsiz telaşım kaç adımdı payıma düşen ölüm sayamadım zaman, şimdi yokluğunun belası ve beli ki bizi de bizden çok olmuş geçeli… ilhanaşıcımayısikibinonsekiz |
Kalemden dökülenlerin şiirleşmesi...
........................................... Saygı ve selamlar..