“Seni de vururlar bir gün ey acı
Filistin’de sapan taşlı çocuklar
Dalın, kolun, fidelerin, budanır
Kuru bir kütükle kalakalırsın...”(Ferman Karaçam)

İman coğrafyasının yüreği ateş aldı
Kimi zalimden yana, kimi bîtaraf kaldı

Bu dengesiz savaşta zalim zalimi tuttu
Pişkinlikte en önde, hepsi gayet mesuttu

Aynı yalaktan içti soykırımcı hainler
Bebekler can verirken, masum analar inler

Çığlığın ardı çığlık, acı üstüne acı…
Ölümü kuşanıyor; ana, kardeş ve bacı…

Acının şahitleri, saçlarını yoluyor
Gözün biri boşalıp ötekisi doluyor

Bir yanda masum serçe, bir tarafta tazılar…
Bitecek gibi değil, Filistin’de sızılar…

Zalimlerle mazlumun savaşını seyrettik
Mazlumun sel misali, gözyaşını seyrettik

Siyonistler, ümmeti koyun gibi sağıyor
Gazze ufuklarından her gün bomba yağıyor

Akdeniz rüzgârları şehadeti soluyor
Dünyada kızıl akşam, ukba sabah oluyor

Lanetlenmiş caniyi, ta eskiden tanırız
Gafletin döşeğinde onu bir dost(!) sanırız

Gün doğmuyor Gazze’ye, kör karanlık geceler…
Ne zaman çözülecek bu girift bilmeceler?

Acının kanadını kıracak yiğit gerek!...
Boyundan büyük düşler kuracak yiğit gerek!...

Bir gün yerle bir olur zalimlerin sultası
Kırar putlarınızı, İbrahim’in baltası…

Adsız sansız şehitler, tarih sizi yazacak!…
Kimsesizler kimsesi, bu oyunu bozacak!...

M. NİHAT MALKOÇ