Ayrı geçen günlerde,halim nedir bilmedin.
Çekip gittin gizlice, acıyor bana eller.
Senin için dökülen, gözyaşımı silmedin.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Canıma can verirdi,konuşsaydı dillerin.
Kışımı yaz ederdi, o sıcacık ellerin.
Yaprakları döküldü, bahçedeki güllerin.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Gece gündüz çocuklar,baba diye ünledi.
Geçim derdi sırtımda garip gönlüm inledi.
Hüzünlenen yüreğim , yalnızlığı dinledi.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Ekmek için tarladan buğdayları aşırdım.
Artık gücüm kalmadı,ne yapayım şaşırdım.
Çok yükledim sabrımı,bir damlayla taşırdım.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Niye beni terk ettin,bilemedim suçumu.
Bir Alman’a kapıldın, beyazlattın saçımı,
İhanetin çok koydu,yanlış yaptın seçimi.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Gerçekleri gör artık, niye için sızlamaz.
Allah görür her şeyi,yaptıkların gizlemez.
Yavruların ağlıyor,hiç mi gönlün özlemez.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Kendine gel, dön artık, çok acılar çektirdin.
Kuru kalan bahçeye vuslat gülü ektirdin.
Gayri gücüm yetmiyor, tek ayakla sektirdin.
Tez dönerim diyordun,tutsak etti yad eller.

Ülkü Ahıska.

Fon resmi kendi çalışmam