nikitaşimdi, tıp kı kış gibi sende bize üşüyor musun nikita… hayat sendeki seni gözlerindeki feri çaldığı günden beri yangınlardasın yanıyor gökyüzü, sokak sokak şehirler, gece yüklü gözlerin ve yarım kalan düşlerin biliyorum kül taşıyan ateşiyle avuçlarında eriyor zaman gözlerinin buğusunda diş diş dökülüyor baharlar ve sen yine yoksul ruhlar besliyorsun yağmurlarında demir aldıkça isyanlar yüreğinin limanlarında köleleşiyor ölüm pusulaştığın girdaplarında oysa sen, zamanın bile kölesi olduğu namlusunda filizlenen aşktın hem esiri hem de efendisiydin eceline nikah kıydığın özgürlüğünün ve şimdi, tıp kı ölüm gibi sende bize üşüyor musun nikita… ilhanaşıcımayısikibinonsekiz |