Üşüyorum haziran ayında
Yaz bahar gelmiş neyime
Kış mevsimi var hallen yüreğimde Güneş yüzünü saklamış Kül rengi bulutların ardına Kar buz erimemiş gönül sokağımda Ben üşüyorum haziran ayında Yüzüme gülen sahte yüzler Bir eliyle merhaba derken Diğer elli ile hançeri Saklar dalında Uygun zamanı görünce Vuracaklar yine sırtımda Adımlarımı temkinli atarım yolda Dilim yanmış samimiyet kurmakta İyi niyetti su istimal edenlerin yüzünde Ders aldım geçmişde yaşadıklarımda Vicdanın nefise yenildiği bu zamanda Tedbirli olmak gerek saklı sağ duyumda Dürüstlük yalnız kalmış Sessizliğin yalnızlığın rıhtımında Çoğu insan onu taşıyamadı sırtında O vicdanın aynasıdır Bakıpta göre bilene Herkes taşıyamaz onu çünkü yükü ağırdır |
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar