ZÜLÜFNAME
Başıma taç yapıp taşırken seni,
Elveda demeden terk ettin beni. İlk önce bir iki kaçamak yaptın. Sonra ebediyen beni bıraktın. Birlikte çıkmıştık hayat yoluna. Nelere katlandım senin uğruna. Her telini tek tek sevdim okşadım. İtinayla tutup bir de kokladım. Sana feda etmiş iken kendimi, Anlatmadın bir gün bana derdini. Hangi mel’un girdi senin aklına? Düşüp gittin rüzgârların ardına. Yokluğunda acı çektim kıvrandım. Öyle çok sevmiştim; sana hayrandım. Çok bekledim belki dönersin diye. Anladım dönmüşsün bir hercaiye. Bıraktığın birkaç anı vardı ya? Onlar da ağardı, düştü yarıya. İstemem mutlu ol, yerlerde sürün. Benden beter olsun en güzel günün! |