Ömrü Gül
Gül kusmuştu güne
Kentini döven şehrin varoşlarında Omuzunda bir testinin yorgun serinliği Üşümüştü gölgesinden evvel Gül küsmüştü yine Kucağında sebil sabır bostanın Gölgesi uzayan eşek yükünde ay ışığıyla Kara kuru toprağına kızılcığın Kin düşürmüştü gül Ödlek kül yüzüne göl yağmuruyla Ölümler cebinde katlı mendil Dünün payını geride armağan bırakandı |
Kalemin daim olsun
__________________________Selamlar