sen, dışlanmışlar mezarlığında, yaşayan bir ölüyken
şimdi, hak etmediğin iltifatlar, başını döndürmüş gülüm
kendinde kendini bulman için ben mücadele verirken
ne oldu? seni adam yerine koyana dilin çözülmüş gülüm.

sen, bir yarasa gibi koyu karanlıkta, iklimini yaşıyorken
birden çarpan bir güneşle neye uğradığını da şaşırdın !
ve herkes insanlığın ruh aleminde, gerçek yerini alırken
beni yok saydın, bir bedevi serkeşle muhalif tavır aldın.

ne kini ; hikayene ulaşma da vardığım sonuç bu
birleşmiş işte bakırla kalay, ve alaşımı tunç bu
kiminle yola çıktığında belli, ayağında ki pabuç bu
aşka ihanet etmek niye ? değil mi aşkın dilinde suç bu.?

neden alan daraltıp kendimi küçümsüyorum
bulunmaz Hint kumaşı mısın ? sana mahkum muyum?
hey! yere değsin ayakların, bak sana ne diyorum ?
yoksa senin nezdinde, bir kaç parça pul muyum ?

bırak artık saçmalığı bir karara geçelim
inanmak istemektir, duaya açılsın ellerimiz
birlikte baş başa verip bir yol haritası seçelim
duamızı dilekçe eyler, emrine boyun eğeriz.

didişmek ne işe yarar kanatmaktan başka
kalbimiz acımasın ne gerek var eziyete
saygı göstermek gerekmez mi düştüğümüz aşka ?
biz ruhumuzla özdeşiz bakmıyoruz surete.

gömdüm savaş baltamı yeni sayfa sil baştan
yumuşasın kalplerimiz kurtulsun eteğimiz taştan
iki noktadan bir doğru geçer çözüm odaklı barıştan
gel bahara merhabamız olsun, örselendik bu kıştan
*
yusuferdoğan