Kim Bilir Belki
Hüzünlü bir gecenin karanlığında yapayalnız kimsesizdi yüreğim
Biraz buruk biraz çocuksu korkularımla içim ürperiyor Kalbimin kırıklarını toparlayamıyorum yorgun biçare bir o kadar suskun bitkinim kocaman bir dağ var üzerimde san ki anlamını yitirmiş cümlelere takılı kalmış bir o kadar çaresizim Göz yaşlarım bile kırgın küskünler bana sokağımın lambaları sönük tüm sokaklar çıkmaz sanki saatler ilerlemiyor zaman durmuş gibi tüm bunlara rağmen içimde kocaman bir sabır dilimde duam ellerimi semaya kaldırıp şükrediyorum her günüme çünkü Allah sabredenlerin yanındadır bilirim kim bilir bel ki güneş yarın başka doğar umutlar yeniden yeşerir Meryem Alhan |
Sen gittikten sonra,
Yoktu; Yoktu takvimlerimde günler,
Sadece sen vardın koparılan her günümde.
Sensizliği gördüm, sensizliği kopardım,
Takvim yapraklarından.
Sensizliği soluyup,sensizliği yaşadım.
Sen; Ah sen, sensizliği yaşattın.
Sensizlik düştü şuralarımdan.
Sonra eklenmeye başladı sensizlikler,
Üstüste yığıldı sessizlikler,
Biriktirdim sensizlikleri isim koymadan,
Adına ne hasret diyebildim,
Adını ne sevgi koyabildim,
Sadece kaldı sensizlikler....
Sonra yıllara kattım sensizliği,
Günlere ekli belirsizliği,
Hayalle gerçek arası,
Kayıp günlerimin sevgilisi,
Yaprak yaprak koparılan sen,
Takvim takvim koparılan sen,
Sadece bir sefer yaşadığım
Bu ömrüme katamadığım,
Gizli yaramsın sen...
Eksik kalansın sen...
Şiirlerinin iç yapısını kendiminkilere benzettim......Dolu dolu duygalarla örülü... kalemin susmasın.