Kadınlığımı sür alnına sevgilim
Adım yazılsın.
Yahut bir şiir yaz ve özen bir peygambere
Sonunu bağlayamadığın kelimelerini kurban et uğruma
Veya devrik cümlelerini put say, kır bakışlarınla.
Tümceleri devir virgüle ihtiyacı olmayan, gözlerini değil.
Asma yüzünü darağacında
Yakışmıyor sana sallanmak böyle yapraksız ağaçlarda.


Dilersen sana misafirler ısmarlayayım
Dün geceden bugüne sürgün, sigara izmaritleri.
Sevmezsin.
Dumanı uğurlasam ağzımdan ağız boşluğuna.
Aklımda, iç organlarına ulaşmış olmanın yenik zaferi.
Kutlama vakti.
Bir dal daha?


Ağzın, arı kolonisi.
Öyle bal
Öyle ev
Öyle yuva.
İlaçtan say bedenimi
Dilinin altında tut beni bir hap niyetine.
Şifadır tenim, erirken yok oluşuna bakma.
Bak ben eridiğim yeri bildim şimdi.
Tam şimdi.
Sen de belle.
Aç ağzını bakla olmaya geldim.
Çıkarma beni ulu orta; sere serpe.
Alır mıyız bir yenik zafer daha?
Sigaralar senden.
Benden dumanı.
Biraz rüzgar.


Özledim.
Seni ayrı, sesini daha çok.
Sesin kınasıdır kulaklarımın
Biraz farsça biraz kürtçe ağıtıdır uzaklığımızın.
Konuştukça sen, Yılmaz Erdoğan şiiri unutur.
Sever adım gelirsin gözlerimin önüne.


Ki senin gözlerinin imzası bulutlardadır.
İçtikçe güzelleştirir yağmur suları yüzünü.
Ellerin çoğu kez yere paralel.
Duaya ihtiyacı varsa yağmurun, muhtaçtır avuç içlerine.
Tek çarem ellerin!
Bir damla ter olmak için müsait bir yerde.


Avuç içlerin merhemdir tensel dürtü vakitlerinde.
Yüzüme sürersin,
Şafağına pürüzü geçer cildimin.
Ama ellerin öyle mi?
İzi geçmez ellerinin.
Aldık mı bir yenik zafer daha?
Kutlayalım içişimizi izleyen her yol arkadaşıyla.
Şimdi bir dal daha.
Senden.
Sensen bu
Yanan en çok benden.