![]() güneşin kızısuya yansıyan bir geceyi daha içiyorum gözlerimden oysa en çok gözlerine açtığım pencerede çiçek açmayı severdim… ruhum kemirgenliğinde zemheri saçına kırağı düşmüş toprak gibiyim buz tutmuş haziran besliyorum avuçlarımda kefareti yok kimliğimin mayını tarla olanın kıblesi şeytan misali duasızım, kitapsızım, aşksızım bu aralar anla can/sızım duy beni güneşin kızı uyan bir dirilişe renk verircesine tuvalinde silkelen ardında saklandığın dağların yoksulluğuna şafağıma dokun ve “ah” ıma gün ol gün/ahıma girmeden… ilhanaşıcınisanikibinonsekiz |