OĞLUM 2Nisanın yirmi üçü, kan ağlıyor yüreğim Dertlerimle baş başa, kaldım yine ben oğul Yokluğun ve hasretin, kalbimde boğum boğum Fotoğraf, anılara, daldım yine ben oğul Bu nasıl bir kaderdir, bak seni benden etti Ağlıyorum yıllardır, hasretin cana yetti Bayram olan Nisan da, yavrum beni terk etti O tükenmez acınla, doldum yine ben oğul Yaşlar tekrar geliyor, gözlerimi sildikçe Yüreğim dayanmıyor, hele gece oldukça Özlemlerim artıyor, Nisan ayı geldikçe Hüzünlü gül misali, soldum yine ben oğul O uzun gecelerde, sabahlar da olmuyor Yüzüm güleç ya benim, kimse derdim bilmiyor Ne yapsam ne etsem de, elden bir şey gelmiyor Çareyi ağlamakta, buldum yine ben oğul Senin özlemin oğul, yakıp, yıkan ateş kor Bu zavallı anneni, sen de sakın görme hor Neden bırakıp gittin, kabullenmek ne de zor Her yıl olduğu gibi, öldüm yine ben oğul Aslı Gül |
Eğer yaşamak varsa yaşıyoruz acıyı da, tatlıyı da...
Gül yüreğinize hüzün değmesin dileğiyle şairem. Sevgiyle kalın...