GÜNEŞ GÖRDÜ, AY ŞAHİT
GÜNEŞ GÖRDÜ, AY ŞAHİT
Geçit izni verenler, gölgemi takip etmiş, Kameralar çalışmış, görüntüsü çok netmiş, Saçaklardan dökülen, ayrılık artık yetmiş, __Su üstüne yazılmış, bozulmaz artık ahit, __Ölene dek haykırsa, Güneş gördü, Ay Şahit! Sayfalardan taşarken, çiçeklendi bu kırlar, Kalp yerinde duramaz, göğsümü yarıp fırlar, Konuşur sessiz duvar, ortaya çıkar sırlar, __Kalp gözlerle taşınır, kalıcıdır bu akit, __Köprü kurmuş kirpikler, güneş gördü ay şahit! Yosun tutmuş taş yolda, görünür aşkın izi, Kalp defteri açılmış, kalmamış hiç bir gizi, Tek taraflı mahkeme, yargılayamaz bizi, __Su zerresi düşerken, sağlamlaşmış bu akit, __Tutuşup yanmış beynim, güneş gördü ay şahit! İki ucu ateşli, hiç geçmeyen o yara, Şu aklımın hücresi, mola verdi bu ara, Düştü çınar yaprağı, aydınlandı tüm kara, __İpek perde çekilmiş, dillerdedir bu ahit, __Nokta nokta oluşmuş, güneş gördü ay şahit! Aplikler aydınlaşmış, gözündeki o feri, Bırakıp gitse bile, dönüp gelecek geri, Sabit durur her zaman, kalbimdeki o yeri, __Beytül makdis önünde, yapılmıştı bu ahit, __Zincirlerden kurtulduk, güneş gördü ay şahit! Güneş Gördü, Ay Şahit! Hüseyin Hakan KURTARAN 21.04.2018- Denizli |