Değilmiş.. Sandığımız kadar büyük bir fark yokmuş gidip ile gelmek arasında..
Çünkü gitmek gelmekmiş aslında.
Isınmak üşümekten uzak değilmiş.
En çok ısındığında üşüyebiliyormuşsun çünkü..
Ağlarken de gülebiliyormuş ya insan katıla katıla..
Tokkuk değilmiş , açlıkmış bizi hayata bağlayan.
Sağlam basınca bile yere ayakların, uçurumun kenarında bulabiliyormuşsun kendini.
Var olmak yok olmanın yanıbaşında duruyormuş çoğu zaman..
Seni mutlu edenler en çok acıtabilenlermiş meğer.
Birşeylerin bitmesi değilmiş bizi korkutan,
Yeni başlangıçlarmış asıl korktuğumuz.
Yakın dediğimiz uzak olabiliyormuş.
Çünkü biziz koca mesafeleri yaratan.
Korkudur cesareti titreyerek doğuran.
Ve aydınlıktır asıl karanlığı var eden.
En yüksek çığlığı atarmış insan susarak.
Dokunmadan da hisedebiliyormuş en uzakta olanı..
inandığı doğrular en bügük yalanmış..
Ve herkesin nefreti sevgisi kadarmış..

Zin Viyan