Sensiz her şey mesnetsiz!Sensiz cihanın her zerresinde İklimlerin o şevksiz hallerinde Tefekkürün insanın kimliğinde Hasretin asudeliğinden seninle Kalbimde dinmez hazzı sevgin Aşk nazarında halimde meşkin Sana olan, özlemimde kederim Sensiz şimdi neyleyim hederim Ne ezanlar ki, okunuyor hissiz Kalb, mefkûresinde çok densiz Nefsim, hevesleriyle de hadsiz Ruhum, kefenler içinde çaresiz Her an temaşa ettiğim o mevtin Kılınan cenazelerde yok idrakim Biçareyim ben avuntu içindeyim Sensizlikte işaretlerle divaneyim Bir canı taşırım lakin çok arsızım Vaktin tecellisine hezeyanlaşırım Mazeret içinde, anlamsız koşarım Sensiz ben çok yalnızım hıçkırırım Her şey bühtan oldu mana kurudu Aşk, çilesiz zevklerin kurbanı oldu İnsan nisa kimliğinde arı da unuttu Edep edebiyat ikliminden uzaklaştı |