Diken ile yaprağın ezeli kavgasında
Alkanlara boyanmış, bütün güller kanıyor.
Sıcak ile soğuğun bitmeyen davasında
Alevsiz ve dumansız, bütün güller yanıyor.


Yemyeşil çayırlarda doludizgin koşan at,
Seninle geçilir mi, o ipincecik sırat?
Madem ki sevmiyorsun, yüreğinden çıkar at.
Dilim sana ‘git’ diyor, ancak içim yanıyor.


Hava ayaza döndü, güller yine yanacak.
O eski plaklarda bizim şarkı çalacak.
Gülü koklamak için, güneş az alçalacak.
Nasıl bileceksin ki, sana kimler yanıyor!


Yandı gitti güllerim daha tomurcuk iken.
Sanki kalbime batar gül dalındaki diken.
Kimse anlamaz seni, sadece bilir çeken.
Öyle bir ateş ki bu, küller bile yanıyor.


Beni yakıp gittin de, yakma başka birini.
Hep boş bırakacağım kalbimde ki yerini.
Aklımdan hiç çıkmıyor gözlerinin derini.
Maziyi düşündükçe, benim gözüm yanıyor.


Sabri Koca