karbeyazımbu mevsim bahar gelmemiş gibi içimi titreten nefesin tenime asılı kaldı sanki tutkunu olduğum alev söndü üşüyorum kar ayazında karbeyazım bu gece dört duvar tavan gibi üstümü geliyor tepemden inmiyor buz kesen beton duvarlar üşüyorum kar ayazında karbeyazım mavilerin de yok artık semaların da kapandı açtığım paraşütler çakıldı çakılacak benliğim düşüyorum yeter azabın karbeyazım ne olur dön lütfen............ Uçuk......... |
insan yüreğindeki bu duygular hiç eksilmesin arkadaşım
her defasında bir şiirinizi büyük bir merak ilgi ve derinlikle okuyorum
şu anda üşüdüm okurken
sevgi saygı ve hürmetimle