Her gece, bir yağmur damlası düşer gönlüme
Islanır kirpiklerim
Mutluluğu yaşayamadan yüreğim
Bir kara bulut çöker üstüme

Seni de kırdığım gibi üzerim kendimi
Anlatamam, kaç şiir birikti defter yapraklarında
Kaç kere kırdım kalemimi
Kaç kere büktüm hırsla defterimi
Savurdum aklıma geldikçe her yanıma küllerimi
Nefretle tükürdüm aynadaki surata,
Hem de kaç defa
Kustum içimde bitmek bilmeyen şu çılgın hırsı
Hiç canım yanmadı aynanın parçaları saplıyken yumruğuma
Senin yokluğun kadar acıtmadı daha

Utandım kendimden her gece
Her gece aklıma sen geldikçe

Başlamaya korktuğum başlangıçlar geliyor aklıma
İç çekişlerim oluyor bütün pişmanlıklar
Sonradan gelirdi aklım başıma
Çökerken yalnız akşamlarda yüreğime kara bulutlar

Yalnızlığa alışmış yabani gönlüm sevmeye yeminli
Ama alışkın değil
Korktukça seni kırmaktan
Kırıyorum korkularımdan
Üzgünüm seni seven bu adam
İşte bundan başkası değil….