Ne olur kim olduğunu bilsem pia’nın
Ellerini bir tutsam. Ölsem
böyle uzak uzak seslenmese..
ben bir şehre geldiğim vakit o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
içlenip buzlu bir kadeh gibi
buğulanıp buğulanıp durmasam.
konmasa mesela kuşlar yalnızlığımın
köşe başlarına.
üşümesem onu ararken 

ne olur sabaha karşı rıhtımda çocuklar pia’yı görseler
bana haber salsalar
bilsem!
içimi büsbütün yıldız basar
bir hançer gibi çıkıp giderdim.

’ Ah pia ’
başlangıçta doğruydu belki.
ve sen
varlığımı ele geçiren bir aşka bedellendin.
ve hala bilmiyorsun pia
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana
’ Bütün kazananlar gibi terk ettin.’

ben bir şehre geldiğim vakit o başka bir şehre gitmese
singapur yolunda demeseler
bana bunu yapmasalar
yorgunum üstelik pasaportsuzum
ne olur sabaha karşı rıhtımda
seslendiğini duysam pia’nın
sırtında yoksul bir yağmurluk
çocuk gözleri büyük büyük
üşümüş ürpermiş soluk
ellerini tutabilsem pia’nın ölsem
eksiksiz ölürdüm