Biriktirdiğim mektupları okumak istiyorum bu gece,
Bana yazdığın,
Yazarken üzüldüğün bazen sevindiğin,
Bazen bana küstüğün,
İki gün sonra barıştık mı tütün kokulum dediğin mektupları.
Hiç açmadım biliyormusun,
Hiç el sürmedim,
Okuyup hepsini küçük bir sandıkta biriktirdim,
Kiminde resimlerin,
Kiminde kokun,
Kiminde ellerin vardı,
Dün gibi hatırlıyorum.
Hata birinin üzerine yüzüne yakın bir yere,
Seni seviyor yazmıştım.
Ne güzel şeyler yazmışsın öyle,
Şairin şiirine mi değmiş kalemin desem ayıp olur mu bilmiyorum,
Kergef işler gibi,
Kar taneleri dağılmış mektuplarının içine.
Şimdi okudukça kemiklerim batıyor,
İçimde sancılar oluşuyor.
Ne çok sevmişiz biz,
Ne çok bedel ödemişiz bu sevgiyle,
Güzel bir tebessüm gibi dudaklarımda parmaklarınla dokunuşun,
Saçlarımda ellerini,
Dizlerinde huzuru,
Boynunda kokunu almak.
En çok özlediğim.
Özlemişim sen kar çiçeğim
Uzak ara gönderdiğin mektuplar kadar,
Dün gözüm uzaklara dalıp gitti,
Belki mektubun gelir diye çok düşündüm,
Kim bilir belki sen gelirsin.
Hiç bir şeyini unutmadım biliyormusun,
Gelince bir bir sana anlatacağım bir şeyler olsun diye.
Masamın üzeri el yazınla yazılmış zarflarla dolu,
Uzanıp birini açıyorum.
Şöyle başlıyor,
Merhaba canımın yoldaşı,
Gerisini okumak ne mümkün,
Öpüyorum avuç içlerinden,
Hoşça kal diyorsun son satırında.
Geceye omuz verdim yar,
Yine düşlerim darmadağınık......
____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/15/03/2018