Sabahın kaçı bilmiyorum,
Küçük valizimi biraz önce hazırladım,
Bir kahve yaptım başıma cama dayadım sokağa bakıyorum,
Kahvem bitince ayrılacağım bu şehirden,
Biraz kendimi dinlemek istiyorum,
Sen şimdi buna kaçmak diyorsun,
Ben kendimle hesaplaşamak diyorum.
Ne zaman kendimi bir tren garında bulsam iki şey gelir aklıma,
Yolculuk ve ayrılık,
Zaten sevmiyorum bu demir yığınını,
Nazlıcan dan sonra binmedim,
Ne zaman binsem o ayrılık geliyor aklıma.
Giderken el salladığın hala gözlerimin önünde.
Herkes bindi bende cam kenarında bir koltuğa oturdum,
Okuyacağım kitap ellerimde,
Bu yolculuk uzun olacak gibi geçiyor içimden,
Ankara,Sivas.belki Erzurum,
Hiç bilmiyorum nerede inerim kaç gün kalırım,
Seni o şehirde bırakıp gitmeye özleme dayanır mı yüreğim,
Güneş nasılda aydınlatıyor gök yüzünü,
Geride ne çok şey kalıyor,
Senin şehrin sokakların ormanlar,evler dereler,
Kitabıma bakıyorum nerede kalmıştım
Milenaya mektupları okuyorum,
Ruhumda bir sızı başlıyor,
Başımı koyup dizlerinde ölmek istiyorum diyor,
Bu nasıl sızı,bu nasıl özlemek diyorum,
Dışarıya bakıyorum gözümde yaşlar,
Ve biliyormusun senden sonra ağlamanın ayıp olmadığını öğrendim,
Ve yerli yersiz adının geçtiği her şeyde ağladım.
İç cebimde sakladığım mektubuna takıldım bir an,
Ne uzun zaman olmuş senden mektup almayalı,
Merhaba canım diye başlamışsın,
Yine özenerek yazmışsın her satırını,
Özlemden sevdadan ve hatıralardan anlatmışsın,
İyice dışarıya dönüyorum yüzümü,
Yinede diyorum kimse görmesin ağladığımı,
Hızlı mı gidiyor bu tren gitmiyor mu,
Zamanı beynimde dondurdum,
Sadece mektubuna bakıyorum,
İkimizi yaz demişsin bir satırında,
Bizi yaz demişsin,
Kelimeler kifayet eder mi bizi yazmaya,
Yada ben becerebilirmiyim anlatmayı bilmiyorum.
Senin gülüşlerini nasıl anlatayım,
Dokunuşlarını sevmelerini,
Öyle çok özlem biriktirdim ki içimde,
Burnumda değil yüreğimde tütüyorsun.
Belki durduğum her şehirden sana yazacağım,
Gönderemesem de bu mektupları saklaycağım,
Buluşurmuyuz seninle,
Yine sarılıp öpermiyim seni bilmiyorum,
Kokunu özledim bunu anlarsın sen.
Saatler ne çabuk geçiyor,
Canım çay istedi
Olsaydın dediğim keşkelerim den biri bu işte,
Beraber çay içerdik.
Şimdi çay molası vakti,
Birazdan yolculuk devam edecek,
Sana bu uzak mesafelerden sevgiler gönderiyorum,
Eylül gibi her şeyim sende kaldı,
Renklerim,sevgilerim özlemlerim,
Hoşça kal kadınım,
Sevgi özlemi sever,
Aşk beklemeyi,
Ellerinden öpüyorum...
____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/11/09/2019